Kawiarenka

Viv siedziała przy odrapanym stoliku, kurczowo ściskając kubek z ciepłym napojem. Z rozmarzeniem wdychała cudowną woń ulatniającą się z niego, zupełnie jakby była na głodzie. W rzeczy samej, gdyż o obecnej chwili cierpiała na zbyt wysokie stężenie krwi w jej obiegu kofeinowym, toteż spoglądała właśnie z dzikością w oczach na czarną, mocną kawę, którą wdzięcznie dzierżyła. Pociagnąwszy pierwsze dwa łyki, już nie mogła opaować się przed kolejnymi, więc piła zawzięcie, świdrując swymi szafirowymi oczyma ludzi kręcących się dookoła.

Julie miała wracać do domu, ale jak podczas takiego chłodu, przechodząc koło kawiarenki odmówić sobie czegoś ciepłego do picia. Jul bez chwili wahania podeszła do barku i poprosiła o gorącą czekoladę. Kiedy odebrała swój napój rozejrzała się za miejscem do siedzenia. Podeszła do jednego, przy którym siedział jakiś chłopak. Nie znała go, widocznie kolejna nowa osoba.
- Można usiąść? - zapytała.

Uśmiechnęła się i postawiła kubek z napojem na stoliku.
- Julie.. - przedstawiła się i usiadła. - Jesteś nowy prawda? - zapytała. Dzisiaj czuła się dość pewnie, może przez to, że przed nowicjuszami nie musiała udawać. - Mogła być sobą, jak już wspominała, miała "czystą kartę".

[Pisze się "stąd" ]

- Nie.., po prostu nie widziałam cię tu nigdy wcześniej.. - zaśmiała się. - Zresztą Nasze miasto ostatnio zaroiło się od nowych ludzi.. - dodała upijając łyk gorącej czekolady.

[Nie ma za co i sorki, to już mój taki odruch, że poprawiam ;p]

- Do drugiej.. - odparła, - A ty?
Patrząc na niego zastanawiała się, czy jest starszy, czy też młodszy, jakoś nie potrafiła tego rozgryźć.

Szedł powoli przed siebie z w samej bluzie, pogoda raczej zmuszała do cieplejszego ubrania. On jednak się tym nie przejmował.

Idąc wdłuż chodnika i kiwając się w rytm muzyki, trafiła tutaj. Bezpardonowo wepchnęła się na jeden ze stolików i zwiesiła z niego nogi. Rozejrzała się dookoła i obdarowała obecnych kaskadą uśmiechów.

Kiedy Carlo zamilkł Julie zaczęła rozglądać sie dookoła. Jej uwagę przykuł kolejny dzisiejszego dnia kredowobiały chłopak. Zmarszczyła brwi zastanawiając się nad czymś, po czym spojrzała na dziewczynę, która przed chwilą siadła na stolik obok.

-Isabel. -machnęła ręką do swojej sąsiadki i wyłączyła muzykę. Oczywiście jak na nią przystało, zawsze coś musiało pójść nie po jej myśli. Tym razem to iPod wysunął się z jej kieszeni.

Podniósł wzrok miodowych oczów na przebywające tu dziewczyny, uśmiechnął się lekko do nich. Dostrzegając wypadające narzędzie z kieszeni dziewczyny, złapał go szybko zanim upadł na ziemię.
- Proszę Bardzo. - wręczył go właścicielce, usiadł w jakimś samotnym stoliku.

Uśmiechnęła się i kiwnęła głową.
- Julie - odparła opierając podbródek na dłoni. Spojrzała na chłopaka. Jak mógł tak szybko to zrobić? To trochę nierealne..

Nie ukrywając zdziwienia, otworzyła szeroko buzię. Jej szczęka najwyrażniej miała jakąś usterkę, bo za nic nie chciała powrócić do poprzedniego stanu.
-Dzięki. -wydukała w końcu i zlustrowała wybawiciela swojego iPoda podejrzliwym spojrzeniem wielkich, zielonych oczu.

Uśmiechnął się lekko.
- Przechodziłem obok. - odpowiedział nonszalancko widząc ich zdziwienie. Oparł się o oparcie krzesła i spojrzał przed siebie.

No dobrze, w to jeszcze mogła uwierzyć. Ale jakim cudem jej zabawka uniknęła totalnej destrukcji? Szybciej uwierzyła by w to, że siedząca obok niej dziewczyna jest Statuą Wolności, niż w to, że chłopak ma po prostu świetny refleks. Był aż zbyt dobry.

- Jak się nazywasz? - zapytała nagle. Dlaczego wszyscy ci bladzi faceci byli tacy, tacy inni? I w tak niewiadomy sposób do siebie podobni.

- Sawyer, wczoraj się tu wprowadziłem. - odpowiedział na nowo kierując spojrzenie na dziewczyny, uważniej przyjrzał się Isabel po czym uśmiechnął się lekko pod nosem.

Z nieukrywaną niechęcią odwróciła swoje nachalne spojrzenie od podejrzanego osobnika. Stuknęła nogą w krzesło i zaciągnęła mocniej swój szalik.

- Ahm... - odparła z lekkim uśmiechem i napiła się swojej gorącej czekolady. Dobrze wiedziała, ze w domu miała być już dawno temu, ale teraz jej to nie przeszkadzało.

Ona także zauważyła odmienność pana o kredowobiałej skórze. Siedząc nieopodal tych wszystkich, jak sądziła, uczniów, mogła bez problemu przyglądać się im znad pustego kubka. Wszyscy, bez wyjątków, wydawali jej się wyjątkowo interesujący, a przynajmniej tak mogło to wyglądać.

- A jak dobrze usłyszałem to wy jesteście Julie i Isabel, tak? - zerknął to na jedną to na drugą, zaraz jednak odwrócił wzrok na niebo. W pobliżu znajdował się jeszcze jeden wampir, ciekawe, czyli nie on jeden postanowił zamieszkać w małym miasteczku. Dobrze wiedział, że jest tu jeszcze ktoś, słyszał myśli każdego tu obecnego człowieka.