Pokój Ellen

- Wampirem...- Zamknęła oczy, zaciskając wargi mocno. Była tego pewna. Podkuliła nogi pod siebie, obejmując je rękoma, po czym oparła na nich głowę w milczeniu.

- Nie, jedynie utraty ciebie...- odpowiedziała szybko patrząc na niego. Na jej twarzy pojawił się smutek. Nie podniosła głowy.

- Będę przy tobie juz zawsze... Nigdy Cię nie zostawię. - Edmund uśmiechnął sie delikatnie.

Uniosła powoli głowę, a na po jej poliku spłynęła łza. Ellen przymknęła oczy na chwilę, potem spoglądając w oczy Edmunda. Uśmiechnęła się delikatnie kącikami ust.

- Nie! - zawołała i złapała go za rękę.- Proszę... nie zostawiaj mnie teraz... - odparła puszczając powoli jego dłoń.

Cieszę przerwało głośne stukanie do drzwi,otóż Emma dobijała się niecierpliwie do Ellen;nie czekając na odpowiedź nacisła klamkę i wtargnęła do pokoju
-Ellen..wybacz że Cię nachodzę-powiedziała nie za wesoło eh..humor się jej jeszcze nie poprawił

Nabrała powietrza i skinęła głową. Spojrzała ukradkiem na Edmunda. Czyżby spał?
- Nic się nie stało...- odparła życzliwym tonem.

Usiadła na środku pokoju podkurczając nogi i kładąc na nich głowę
-jakoś..jakoś nie wiem co zrobić...ze wszystkim,ze sobą-mrukła pod nosem lecz w rzeczy samej było do skierowane do Ellen

- Dlaczego? Chyba nie rozumiem...- powiedziała patrząc na nią, po czym usiadła na łóżko.

-mam na myśli to,że chyba Saw wyjechał..i mi odbija-mówiąc to spojrzała na Ellen,ton jej nadal był cichy a twarz okazała niezmierzony smutek.

- Ja... ja myślałam, że Edmund wyjechał, a okazało się, iż cały czas był tutaj... nawet o tym nie wiedziałam...- wyszeptała, zapominając, że chłopak jest wampirem, a i tak wszystko usłyszy. Zaciągnęła włosy do tyłu spinając je spinką.

-ale go już długo nie ma..-mrukła
-żadnego telefonu czy głupiej kartki!-tym razem Emma się zbulwersowała,swoje białe,drobne łapki zacisnęła a na czole pokazała się naturalna zmarszczka która tworzy się we złości

- Może coś go zmusiło do wyjechania, a że nie chciał cię martwić...- zaczęła, ale po chwili zatrzymała się momentalnie. Przecież to głupie wytłumaczenie, sama doskonale to wiedziała.

-Ta jasne..wiem chcesz mnie pocieszyć to miło z twojej strony-nabrała niepotrzebnie powietrza w płuca
-zanosi się że nici z balu-i je wypuściła głośno

Podeszła do niej, usiadła obok i objęła przyjacielsko ramieniem.
- Nie martw się... -wydukała cicho.

-Ty się nie martwiłaś?-zadała retoryczne pytanie,gdyż wiedziała jak było...i nie oczekiwała odpowiedzi.Położyła delikatnie głowę na ramieniu Ellen.

Mimo, iż wiedziała, ze to pytanie retoryczne odpowiedziała szeptem:
- Tak, ale wtedy nie wiedziałam wszystkiego...- przy czym przejechała dłonią po jej ramieniu.

Kiwnęła głową nie chcąc się spierać z Ellen lecz i tak Em dalej będzie się głowić co jest grane
-Jeśli Ci zimno przeze mnie to powiedz-w rzeczy samej też tak mogło być,gdyż od Emmy bił chłód

- Nie... przyzwyczaiłam się...- kiwnęła głową twierdząco i zaśmiała się cicho. W gruncie rzeczy wiedziała już o dwóch osobach, bliskich osobach, które są wampirami... kto jeszcze?

-aha rozumiem-czyżby Edward do niej się tak często przytulał no no x3
-wiesz Ellen...chciałabyś o tym porozmawiać...o tym co się dowiedziałaś?-zapytała niepewnie,zmieniła temat by się dłużej nie użalać nad sobą.

- Cóż, wiele już wiem... trochę z internetu, trochę z rozmów z Edmu...- zatrzymała się gwałtownie. Nie była pewna czy Emma wie o tym, kim jest chłopak. Spuściła wzrok na podłogę.

-Nie martw się wiem,że Edmund też...poprostu mu wyczujemy swojego z daleka..-mrukła zerkając na Ellen