Pokój Sawyer'a

Wyszedł.

Spostrzegła że została sama więc doczłapała się do drzwi i opuściła pokój

Wartko przekręciła klamkę i znalazła się w pokoju z nadzieją,że zastanie tutaj Sawa,lecz się rozczarowała...Przysiadła na parapecie wlepiając tempo wzrok w szybę.

Na jego widok Emma lekko podskoczyła z radochy na parapecie,trochę czasu zajęło jej zapanowanie nad radością.Gdy już się uspokoiła uznałam,że posiedzi sobie dalej bacznie go obserwując.Fakt było to ciężkie zadanie dla niej tak siedzieć i nie pobiec w jego stronę.

Bez słowa ześlizgła się z parapetu i stanęła przed nim podała do niego dłoń w końcu sam wyciągną pierwszy,po czym ją uścisnęła.Kąciki ust lekko jej drgały lecz nie dawała tego po sobie poznać,przez chwilę chciała udać poważną.

Teraz dopiero się zorientowała,że powinna być na niego wściekła..więc zaczęła strugać obrażoną...mimo że nie była...była jedynie smutna ale to akurat ona doskonale umie tuszować.Tak więc stała bez ruchu wlepiając w niego spojrzenie,a twarz nie wyrażała emocji.

-Nie musisz...musiałeś mieć powody żeby tak postąpić-powiedziała smutnym tonem,ważne jednak że wrócił,to jest wytaczającym wynagrodzeniem jak dla niej.

Chwile stała w ciszy nie ruszając się,zastanawiając się czasem czy to nie są jakieś zwidy...czy umysł nie płata jej figli..
-Nie zadręczaj się..-mówiąc to przytuliła się delikatnie.

-Trzymam za słowo co do pierwszej kwestii...ale karku nie skręcę-popatrzyła mu prosto w oczy z nadzieją,że on nie kłamie.

-Ale ja nie dam Ci skręcić karku-powiedziała czule z głową skierowaną ku gorze,w końcu zerkała mu w oczy.
-Nie dam..-powtórzyła

Chłopak ją uprzedził i Em nie zderzyła nic już powiedzieć jedyne co jej zostało to odwzajemnić pocałunek,więc tak tez zrobiła obejmując go mocniej.

Uśmiechając się nieśmiało nie umiała oderwać od niego oczu,gdy juz doszła do siebie wyjąkała
-Ja Ciebie też...wiesz?-i pocałowała go w policzek

Czując jego dłoń przeszły ją prądy po całym ciele,że aż zadrgała
-Możemy iść-odpowiedziała krótko uśmiechając się.Powoli zapominała o rozłące,ale uraz zapewne zostanie.

Ponownie zadrżała uśmiechając się
-obojętnie byle z Tobą-było jej to naprawdę jedno,ważne że z nim